در حدیث به یك واسطه از ابوعلى پسر شیخ الطائفه روایت مى كند و در فقه با چند واسطه شاگرد شیخ طوسى است. اهل حلب است و در سال 585 درگذشته است. كتاب معروف او در فقه به نام غُنیه است.
هرگاه در اصطلاح فقها «حلبیان» (به صیغه تثنیه) گفته شود مقصود ابوالصلاح حلبى و ابن زهره حلبى است و هرگاه «حلبیّون» (به صیغه جمع) گفته شود مقصود آن دو نفر به علاوه ابن البرّاج است كه او هم اهل حلب بوده است. بنا بر آنچه در مستدرك ضمن احوال شیخ طوسى آمده است ابن زهره كتاب النهایه شیخ طوسى را نزد ابوعلى حسن بن الحسین معروف به ابن الحاجب حلبى خوانده است و او آن كتاب را نزد ابوعبد اللّٰه زینوبادى در نجف و او نزد شیخ رشیدالدین على بن زیرك قمى و سید ابى هاشم حسینى و آندو نزد شیخ عبد الجبار رازى تحصیل كرده بوده اند و شیخ عبد الجبار شاگرد شیخ طوسى بوده است. بنا بر این نقل، ابن زهره با چهار واسطه شاگرد شیخ طوسى بوده است. (1)
منبع :
- آشنایی با كلیات علوم اسلامی /فقه / تاریخچه فقه و فقهاء (2)